இந்த பொங்கலுக்கு புனிதா ஊருக்கு வருவாளா என்கிற ஏக்கத்தோடு தான் கோயம்பேட்டில் பஸ் ஏறினேன். பஸ் ஸ்டிரைக், டிக்கெட் ரேட், பஸ் ஸ்டாண்டில் பல கூச்சல் குழப்பங்களை தாண்டி என் மனம் முழுவதும் புனிதா தான் நிரம்பி இருந்தாள். வேறு எந்த புற சூழலும் என்னை பாதிக்கவே இல்லை. ஏற்கனவே டிக்கெட்டை புக் செய்து விட்டதால் எனக்கான சீட்டில் ஏறி, தலையை சுற்றி கண்ணை கட்டி கொண்டு சீட்டில் சாய்ந்த போது, என் நினைவெங்கிலும் புனிதா தான்.
பள்ளி பருவத்தில் முளைத்த காதல். எங்க ஊர்ல ஆண்கள் மற்றும் பெண்கள் பள்ளி தனித்தனி தான். ஆனால் காலையில் பள்ளி நேரத்தில் பல்வேறு தெருக்களில் இருந்து அணி அணியா மாணவர்களும், மாணவிகளும் பள்ளிக்கு படையெடுப்போம். அப்படி போகும் போது தான் பக்கத்து தெரு புனிதா என் கண்ணில் பட்டாள். முதல் பார்வையிலேயே இருவரை பற்றியும் ஒரு முன் முடிவு புலப்பட்டுவிட்டது.
முன்னால் புத்தக பையை சுமந்து கொண்டு, தன் தெரு தோழிகளுடன் தனியே பள்ளியை நோக்கி போய் கொண்டு இருந்த போது தான், பின்னால் வந்து என் கண் முன்னே அவள் பையில் இருந்து தவறி விழுந்த பேனாவை கண்டேன். அப்போத தான் கவனித்தேன். அவள் பள்ளி புத்தக பையில் ஒரு ஓட்டையும் இருந்தது. பெயர் தெரியாததால் எப்படி அழைப்பது என்றெல்லாம் தெரியவில்லை. ஏம்மானு கூப்பிடலாமா. கிழவியானு கேட்டிட கூடாதே. ஏட்டி என்றாலும் வசைபாடுவது போல் ஆகிவிடும். எப்படி தான் முன்னால் போகும் புனிதாவை கூப்பிடுவது?
நல்ல வேளை ஆங்கிலேயன் நம்மை ஆண்டுவிட்டு போனான். ஏ..புள்ள என்று பழைய கிராமத்து சினிமா பாணியில் இப்போது பெண்களை அழைக்க முடியுமா. என்ன கொழுப்பா புள்ள, நொள்ளனு கிட்டு என்று பதிலடி வந்து விழுமே. அப்புறம் அதை கேட்டு யார் அவமானப்பட்டு பல்லை இழிப்பது. அதனால் ஹலோ என்று தான் சத்தமாக அழைத்தேன். தமிழ் அழியுமா தெரியாது ஆனால் ஆங்கிலம் மட்டும் எம் மண்ணில் வாழும். தொடர்புக்கு ஒரு மொழி வேண்டும் அதில் என்ன பாகுபாடு. ஹலோ கூட நல்லாத்தானே இருக்கு. இங்க எவனும் தமிழை அழிக்கவும் முடியாது. ஆங்கிலத்தை தடுக்கவும் முடியாது என்பது மட்டும் புரிகிறது.
ஹலோ என்ற ஆங்கில பதம் தான் நான் புனிதாவையும், என்னையும் பக்குவமாக இணைத்தது. பின்னால் அது காதல் தீயை பற்ற வைத்தது என்று கூட சொல்லலாம். சிரிக்காமலேயே கொஞ்சம் சங்கடத்தோடு தான் கீழே விழுந்து நான் எடுத்த அவள் பேனாவை வாங்கி கொண்டு தாங்ஸ் என்று சொல்லிவிட்டு போனாள். நன்றி என்ற வார்த்தையை விட தாங்க்ஸ் புனிதாவைப்போல ஆழகாகவே கேட்டது. பொதுவாக தமிழை மெனக்கெட்டு பேசுவது யதார்த்தத்தை உடைக்கிறது. ஹலோவும், தாங்ஸும் தான் இயல்பான உரையாடலுக்குள் வருகிறது. ஐ லவ் யூ ஆங்கிலம். அதுக்காக தமிழுக்கு சாரி சொல்ல தேவையில்லை. எது சரி என்று படுகிறதோ அதோடு உரையாடுவதே ஆகச் சரி.
அதற்கு பிறகு பல முறை புனிதாவை பள்ளிக்கு போகும் வேளையில் பின் தொடர்ந்து இருக்கிறேன். அப்போதெல்லாம் அவள் திரும்பி பார்க்கும் வாய்ப்பு அமையவில்லை. ஆனால் அவளோட ஓட்டை பள்ளி புத்தக பை மட்டும் என் கண்களுக்கு படும். ஒரு நாள் அவளுக்கு புது புத்தக பையை வாங்கி தரவேண்டும் என்பதற்காகவே காசு சேர்க்க ஆரம்பித்தேன். அந்த சமயத்தில் என் ஜோடி பசங்க லவ்ஸ் பண்ணி கொண்டு தான் இருந்தானுங்க. கம்மல், ஜிமிக்கி, வளையல், கொலுசுனு வசதிக்கு ஏற்ற மாதிரி பெண் தோழிகளுக்கு வாங்கி கொடுத்து காதல் வலை வீசினார்கள்.
நான் புனிதாவுக்கு தேவையான புது புத்தக பையைத்தான் வாங்கி தர ஆசை பட்டு காசு சேர்க்க ஆரம்பித்தேன். அதற்கு முன்பு ஒரு முறை புனிதாவுக்கு முன்பே கிளம்பி ஏதோ வீட்டில் வைத்து விட்டது போல் அவளுக்கு எதிராக பரபரப்போடு வருவது போல் வந்தேன். நானே எதிர்பார்க்காமல் புனிதாவே, என்னாச்சு ஸ்கூல் லீவா இல்லேனா எதையாவது மறந்து வீட்ல வச்சுட்டு வந்திட்டியா என்று கேட்டாள். நான் அந்த கேள்வில் கிறங்கி பதில் சொல்ல முடியாமல் வழிந்தபடி, பெண் வெட்கப்படுவது போல் தலையை குனிந்து கொண்டு அவளை தாண்டி வீட்டுக்கு ஓடி வந்து விட்டேன்.
புனிதாவை தவிர அவள் தோழிகள் சிரிப்பது என் காதில் விழுந்தாலும். வந்த பிறகு தான் யோசித்தேன். ஆஹா எவ்ளோ பெரிய தப்பு. பொண்ணு மாதிரி வெட்கபட்டு ஓடி வந்துட்டோமே. அதுவும் பொண்ணுங்க முன்னாடியே நடந்து போச்சே என்று அதற்கு பிறகு ரெண்டு நாள் புனிதா கோஷ்டியின் கண்களுக்கு படாமல் தான் பதுங்கியபடி பள்ளிக்கு போய் வந்தேன். ஆனால் அப்படி பதுங்கி போகும் போது தான் புனிதாவின் கண்கள் பல முறை திரும்பி பார்த்து என்னை தேடுவதை அறிந்தேன். அது தான் எங்கள் காதலின் முதல் புள்ளி. ச்சீ..ச்சீ…..மையப்புள்ளி என்று சொல்வேன்.
அதற்கு பிறகு தான் புனிதாவுக்கு புது புத்தக பையை பரிசளிக்கும் தைரியமும், துணிச்சலும் பிறந்தது. பக்கத்து டவுனுக்கு போல் முதல் முறையாக பல கடைகளில் ஏறி இறங்கி, வச்சிருந்த காசில் நல்ல தரமான புத்தக பையை வாங்கி, பார்சலை கூட பிரிக்காமல் வீட்டு தெரியாமல் பத்திர படுத்தி வைத்திருந்தேன். அதை புனிதாவிடம் கொடுக்க பல முறை முயன்றேன். ஒரு முறை அவள் தனியாக பள்ளியில் இருந்து வீட்டுக்கு கிளம்புவதை கவனித்து வேகமாக அவள் பின்னால் சென்று, இந்தா, என்றேன்.
என்ன என்று வாங்கி பார்த்த அவள், எதுக்கு இதெல்லாம். ஆனா பிடிச்சிருக்கு. வீட்ல பதில் சொல்ல முடியாது. வேற ஏதாவது சின்னதா வீட்டுக்கு தெரியாம ஒளிச்சு வைக்கிற மாதிரி வாங்கி தா. வாங்கிக்குறேன் என்றாள். அப்போது தான் என் ஜோடி பசங்க என்னை விட புத்திசாலிகள் என்று புரிந்தது. இல்லையென்றால் கம்மல், ஜிமிக்கு, கொலுசெல்லாம் ஏன் வாங்கி தரப்போகிறார்கள். ஆனால் நான் விடாப்பிடியாக உனக்கு இது தான் தேவைனு தெரிஞ்சுது அதான் என்றேன். அவளும் யோசித்து கொண்டே நான் வாங்கிய புது புத்தக பையை வாங்கி கொண்டாள்.
அதற்கு பிறகு தான் நெருக்கமானோம். அடிக்கடி பள்ளிக்கு போகும் வழியில், வரும் வழியில் தனிமையில் சந்தித்தோம். யார் கண்ணிலும் பட்டுவிடாமல் தனி பாதையில் போகும்போது தான் கை கோர்த்து, இடுப்போடு சேர்த்து அணைத்து, இதழ் அமுதம் பெற டீப் கீஸ் அடித்து காதலை தாண்டிய காமக்காட்டுக்குள் நுழைந்தோம். காதல் வரும் வரை தான் த்ரில். அடுத்த நிலையான காமத்தை தொடும் போது தான் செம த்ரில். அந்த வயதில் அந்த சீண்டல்களும், முத்தங்களும் இருவருக்கும் பிடித்து போனது. வீட்டில் யாரும் இல்லாத போது அவள் தகவல் சொல்வாள். நானும் புலிபோல் பதுங்கி, பின் வாசல் வழியாக பாய்ந்து செல்வேன். இருவரும் தனிமையில் கட்டிபிடித்து, ஆடை களைத்து முதல் முறையாக அம்மண தேசத்துக்குளும் சென்றோம்.
அதிகபட்ச தேடலே ஆணுக்கும் பெண்ணும் செக்ஸ் தான். அதை முதல் முறை அடைந்து விட்டாலும் கூட தீராத பசி துன்புறுத்தி கொண்டே இருக்கும். உடல் துன்புறுத்தல் தேடலாக மாற இருவரும் தனிமை சூழலில் காமத்தை ஆராய ஆரம்பித்தோம். புனிதாவின் முலைகளை பல மணி நேரம் பார்த்து, ரசித்து, கையில் பிடித்து, பிசைந்து உருட்டி ஆராய ஆரம்பித்தேன். அந்த ஆராய்ச்சி அவளுக்கும் பிடித்து போக, அதை வாயில் கவ்வி, சப்பி சுவைத்த போது முலை காம்பு விடைக்க அவளும் என் தலையை பிடித்து கொண்டு முலைகளை மாத்தி மாத்தி என் வாயில் பரிமாறி என்னை பரவசப்பட வைத்தாள்.
பிறகு அவள் என் தடிப்பா மார்பு காம்புகளை பிடித்து பட்டன் போல் திருகி விட்டு, ஏன்டா உனக்கு மட்டும் வீங்கல என்று கேட்ட போது எனக்கு பதில் சொல்ல தெரியவில்லை. பிறகு அவளே சொன்னாள். பொதுவா பெண்கள் முதலில் கேள்விகளை தொடுப்பதே பதிலை நான் சொல்ல கூடாது என்பதற்கு தான். காரணம் கேள்விக்கான பதிலை அவர்களை சொல்ல விரும்புவார்கள். அது பெண்களுக்கே உரிய இயல்பான சைக்காலஜி. அது அவர்களுக்கு ரூம் போட்டு யோசிக்காமல் அவர்கள் முலைப்பால் போல் தானாக சுரக்கும். இந்த ரசனை இலக்கிய அறிவில் தான் கிட்டும். அது சிறு வயதிலேயே எனக்கு உண்டு என்பதால் நான் மெளனமாக அவளை பார்த்து சிரித்தேன்.
அவள் என் சுன்னியை பிடித்து ஆட்டி கொண்டே இதை, இதுக்குள்ள அவள் புண்டையை காட்டி விட்டு, புள்ளைய பெத்தா புள்ளை பொறக்கும். பொறந்த உடனே பிஸ்கட் கொடுக்க முடியுமா. பால் தான் கொடுக்கணும். புட்டி பால் பிள்ளைக்கு கேடு தானே. அதான் எங்க முலைப்பாலை கொடுப்போம். முலை பால் டேங்க் தான் எங்க முலை. உங்களுக்கு அது தேவையில்லை. அது வீக்கம் இல்லை என்று சொன்ன போது எவ்ளோ பெரிய செக்ஸாலஜி பாடத்தை அவள் மொழியில் ஈஸியாக விளக்கி விட்டாள் என்பதை இன்றும் யோசித்து பார்க்கிறேன்.
அன்று தான் அவள் புண்டையை ஆராய்ந்து முத்தமிட்டு, நாக்கு போட்டு ருசித்தேன். அவளும் தைரியமாக என் சுன்னியை பிடித்து புண்டையில் வைத்து தேய்த்தாள் அந்த தேய் சுகத்திலேயே என் சுன்னி பொய்கையென அவள் புண்டை மேல் அபிஷேக நீரை பொழிந்தது. அதற்கு பிறகு அது போல் பல முறை சுகம் அனுபவித்தோம். ஆனால் உடல் உறவு கொள்ள இருவருக்கும் துணிவில்லை. அதற்கு பிறகு கால சக்கரம் தன்னோடு ஜாதி, மத அஸ்தஸ்தையும் சேர்த்து சுழற்ற இருவரும் வேவ்வேறு திசையில் பிரிந்தோம்.
இப்போது அவளுக்கு திருமணம் ஆகி முதல் தலை பொங்கலுக்கு ஊருக்கு வருகிறாள். மாற்றான் மனைவி என்றாலும் அவள் கற்று கொடுத்த காதலும், காமமும் விட்டு போகுமா. இனி அவளோடு காதல் கொள்ள முடியாது. ஆனால் காமத்தை மட்டும் அவள் விரும்பினால் அனுபவித்து விட துடிக்கிறேன். எதிர்பார்த்த மாதிரியே அவளும் தூது விட்டு இருக்கிறாள். இந்த முறை புனிதாவின் புண்டையை ஆழமாக கடைந்து ஓத்து, பொங்கலோ பொங்கலோ என்று விந்து பொங்கலிட்டு தான் ஊரை விட்டு வருவேன். அந்த அனுபவத்தை அடுத்த கதையில் பகிர்கிறேன்.